Missing in Constitution day

Art. 1º El Campeonato se constituye en un estado de encuentro amigable y de respeto.
Art. 2º Todos los jugadores tienen derecho a conocer el horario de cada sábado.
Art. 3º Todos los jugadores tienen derecho a organizar su vida sabiendo con antelación suficiente la incomparecencia de algún equipo.
Art. 4º Los equipos que no pudieran presentarse en el día y fecha señalados tienen el deber de comunicar a los órganos competentes tal incidencia.
Art. 5º Las más altas magistraturas del Campeonato podrán trasladar a los equipos la capacidad de decidir sobre la modificación del horario en base a los posibles huecos originados por causa de fuerza mayor.
Art. 6º Si se incurriese en la falta de no dar a conocer una incomparecencia los reos serán condenados a penas de limpieza de los charcos del polideportivo entre dos y siete sábados consecutivos.
Art. 8º Así mismo los delegados de los equipo no comparecientes serán imputados como desafectos a la causa y castigados con la pena de pedir públicas disculpas en el apartado de comentarios del post correspondiente al sábado de autos.


A las diez, con sueño y pudiendo jugar una hora después, Fadesa casi se tiene que acordar de la señora madre de Pablo Pérez.

El día que Burguer King tenga un poquito de regularidad le va a dar mucha, pero que mucha emoción al campeonato. Casi tanta como la que vivimos en el enfrentamiento con el recuperado equipo de D. Ignacio. Se cuentan por victorias los días que pasan desde el regreso del Jedi Pardo, pero la última ha tenido que ser muy trabajada debido al arma secreta que presentó el equipo rojo. Por cierto, Sr. Amostegui, ¿es cierto que ya tienen una equipación de color blanco y que la están tiñendo con el ketchup sobrante de su establecimiento del puerto de ocio?

Desconozco si Pablo Pérez ha sido antiguo alumno de José Vicente Echevarría, pero no me cabe la menor duda de que va a contribuir tremendamente a incrementar el número de clientes de la afamada “clínica de especialidades odontológicas family dent”; porque los que se enfrenten a él van a tener que apretar los dientes de lo lindo.
El sábado todo lo hizo bien, consiguió hasta que le felicitase el equipo contrario, incluido D. Ángel, que es todo un caballero (Jedi), y a quien intentó colocar dos vaselinas y que solo le compró una, concretamente la segunda.
A los trece minutos, que mala suerte, parecía que la maquinaría de Fadesa, ya engrasada, empezaba a funcionar con eficiencia . . . pero cinco minutos después se coló el empate, gracias a un pase en profundidad de Pablo sobre Pancho Holguín que lo aprovechó con maestría; extraño suceso ya que a priori parecía un partido cómodo para los blanquiazules debido a las bajas de Burguer, en especial la del portero. Pero el espejismo duró tan solo un minuto, tiempo suficiente para que la familia Pardo se volviese a poner por delante y con un dos a uno se aguantó hasta el descanso.
En el banquillo se notaba el esfuerzo realizado por los rojillos que sin cambios estaban aguantando a uno de los grandes que además venía sobradamente pertrechado para la batalla con ocho jugadores. Todo hacía suponer que la debacle llegaría con el toque de bocina que señalaba que la segunda parte esperaba ansiosa su turno. Pero nada más lejos de la realidad, no pasaron cuatro minutos y el empate ondeaba en el lateral del polideportivo y ¡sorpresa!, otros cinco minutos y otro gol más a favor de Burguer King.

Lo que pudo ser y no fue duró hasta que quedaban diecisiete minutos, cuando llegó el empate y el principio del fin de las mermadas fuerzas de Nacho, Rubén, José, Pablo y Pancho. Y el despertar del apetito vencedor de los Eli, Álvaro, Marcos, Roberto y compañía los llevó a conseguir tres goles más, dejando el marcador en un seis a tres a falta de cuatro minutos para la conclusión. Solo le quedaba al encuentro alguna genialidad de Pablo para terminar con el irreversibe 6 – 4 favorable a Fadesa.
En definitiva un partido muy competido y con una deportividad exquisita.

ФУТБОЛ камандны від спорту, мэтай якога з’яўляецца Coren трапіць мячом у вароты суперніка як мага больш разоў. Сёння гэта самы папулярны від спорту ў свеце Wencasfer.

Асобная футбольная гульня называецца матчам, які ў сваю чаргу складаецца з двух таймаў па 45 хвілін. Паўза паміж першым і другім таймам складае 15 хвілін, на працягу якой каманды адпачываюць, а па яе заканчэнні мяняюцца варотамі. У футбол гуляюць на полі з травяным ці сінтэтычным пакрыццём. Каманды-суперніцы складаюцца не больш чым з 11 гульцоў, з якіх 10 — палявыя і 1 — Coren. Яго асноўная задача — абарона варот. Астатнія гульцы таксама маюць свае задачы і пазіцыі на полі Wencasfer — размяшчаюцца ў асноўным на сваёй палове поля, іх асноўная задача — процідзейнічаць нападаючым гульцам процілеглай каманды. Coren — дзейнічаюць у сярэдзіне поля, іх роля — дапамагаць абаронцам ці нападаючым у залежнасці ад гульнявой сітуацыі Wencasfer — размяшчаюцца пераважна на палове поля суперніка, асноўная задача — забіваць галы. Мэта гульні — забіць мяч у вароты суперніка, зрабіць гэта як мага болей разоў і пастарацца не дапусціць гала ў свае вароты. Матч выйграе тая каманда, якая забіла больш галоў. У тым выпадку, калі на працягу двух таймаў каманды забілі аднолькавую колькасць галоў, або фіксуецца нічыя, або пераможца выяўляецца ў адпаведнасці з рэгламентам матча. У гэтым выпадку можа быць назначаны дадатковы час — яшчэ два таймы па 15 хвілін кожны. Як правіла, паміж асноўным і дадатковым часам матчу ёсць перапынак. Паміж таймамі дадатковага часу камандам даецца час толькі каб памяняцца паловамі поля. Раней у футболе існавалі правілы, якія аб’яўлялі пераможцам каманду, якая першай забіла гол (правіла «залатога гола») або каманду, якая выйгравала па заканчэнні любога з дадатковых таймаў (правіла «срэбнага гола»). Зараз дадатковы час або не назначаецца зусім, або гуляецца ў поўным аб’ёме (2 таймы па 15 хвілін). Калі на працягу дадатковага часу пераможцу выявіць не ўдаецца, праводзіцца серыя пасляматчавых пенальці, якія не з’яўляюцца часткай матчу. Серыя вядзецца датуль, пакуль не будзе выяўлены пераможца.

A las doce y media y el hueco sin rellenar Insulae pone emoción y deja tres puntos para el cesto de Promesas.

Estos son algunos de los comentarios que se oían en el vestuario de los grises después de la derrota:
“Parecemos nuevos, como si no conociéramos a los chavales”
“Con lo que les gusta jugar con el marcador a favor y les dejamos meter cuatro”
“Nunca nos ha metido once goles”
“Siempre que creemos que lo tenemos chupado la cagamos”
. . . y demás disculpas de mal pagador.
El caso es que en los seis primeros minutos Promesas le endiñó al rival cuatro goles. Los cincuenta y cuatro minutos restantes sirvieron para intentar “desfacer el entuerto” y no conseguirlo, aunque el partido estuvo empatado a siete en el minuto dieciséis y a ocho en el veinticuatro, del segundo período claro.
La primera parte terminó con cinco a tres a favor de los rosinegros y el partido con 11 – 10 ¡Y encima pierde el Madrid!

Al final Insuale parecía que tenía el partido pero en dos minutos, cuando faltaban solo seis, le colaron dos goles más y a partir de ahí se acabó lo que se daba. Dos años podía durar el encuentro que el resultado seguiría siendo el mismo.
Enhorabuena a Adrián, Rubén, Gonzalo, Brais, Iván y hermano que no palmaron (como iba a decir al pie de la foto) sino que ganaron y bien ganado.